بسیاری از کشورها مانند آمریکا و انگلیس، درسیاستگذاریهای کلان ضدامنیتی خود در نظام بینالملل، تمرکز زیادی بر تروریسم سایبری داشته و از آن بهمثابه ابزاری جهت به چالشکشیدن امنیت در مناطق هدف(ازجمله غرب آسیا)استفاده میکنند.پیشبینیهای امنیت سایبری برای سال ۲۰۲۵ میلادی مبتنی برتحولات صورت گرفته در عرصههای هوش مصنوعی، تهدیدات نوین و چالشهای کوانتومی صورت میگیرد. این آیندهنگاری به ما امکان میدهد که در وهله اول، درک و توصیف جامع و واقعگرایانهای نسبت به امنیت سایبری و اهمیت آن در مناسبات ملی و فراملی داشتهباشیم.
در گام دوم نیاز به استفاده از روشها و فناوریهایی هستیم که ما را در برابر توطئههای ضدامنیتی دیگر بازیگران مصون سازد.
درک تروریسم سایبری و ابعاد آن، نخستین پیششرط مهم در پیشبینی تهدیدات و ترسیم راهکارهایی جامع، عملیاتی و مدون در راستای مهار آنهاست. تهدیدات ناشی از دیپفیکها ورایانههای کوانتومی، امنیت دولتها، شرکتهای دولتی و خصوصی، سازمانها و نهادهای گوناگون و افراد را هدف قرار داده و در یک کلام، برای یک ساختار جمعی ایجاد هزینه و تهدید میکند.در این میان باید روشها و ابزارهای نوین را در راستای محافظت از امنیت سایبری با استناد به حجم و ماهیت تهدیدات، ویژگیها و دغدغههای بومی، ملی و منطقهای و فرامنطقهای کشور درک کرد و متناظر با این ادراک، نقشه راه گویایی را در مسیر مواجهه با تهدیدات اجتنابناپذیر یا حتی محتمل ترسیم کرد. این نقشه راه، همان استراتژی مواجهه با تهدیدات سایبری است که باید در سند امنیت ملی کشور عزیزمان گنجانده شود. بنابراین امنیت سایبری باید به یک دغدغه پررنگ در محاسبات و مناسبات امنیتی کشور تبدیل و سیاستگذاریهای متناسب با آن، بهصورتی فوری و عملیاتی تکمیل شود.